آدرس وبلاگ جدید مجتمع

بازدیدکنندگان محترم از این پس اخبار مجتمع آموزشی را از طریق وبلاگ جدید دنبال نمایید .

http://fajrschool.wordpress.com/

بهار اشک

محرمی دیگر از راه می رسد و بهار اشک دیگری بر عاشقان ولایت، که در آن غبار از جان های خسته خویش زدایند و وجودشان را به عطر حسینی معطر کنند.
محرمی که با نام حسین پیوند خورده و با آمدنش فکرها و دل ها متوجه روزی می شود که بزرگ ترین روزهای مصیبت است.
اشک ها در غم برترین انسان های عالم جاری می شوند. وقتی که فرشتگان آسمانی بر حسین گریانند و پریان و پرندگان در زمین و هوا بر او نوحه گرند؛ آیا نباید انسان ها با این آفریدگان هم نوایی کنند و با یادآوری آن چه بر خاندان ولایت گذشت، گریه و نوحه ای همیشگی داشته باشند؟!
آسمان بر او گریسته است، چشم آسمان چهل روز در عزای حسین گریان بود، آیا سزاست چشم زمینیان بر مصیبت او گریان نشود؟! در حالی که قرن ها پیش از ولادتش، انبیای الهی چون آدم و نوح و ابراهیم مصیبت های او را می شنوند و بر مظلومیتش اشک می ریزند.
در حالی که جدش رسول خدا(ص) اعضا و جوارح او را که همان محل فرود آمدن شمشیرهاست، می بوسد و در غربت فرزندش گریه می کند.
در حالی که پدرش امیرمؤمنان (ع) در کنار شطّ فرات می ایستد و مصائب فرزندش را بر ابن عباس بازگو می کند و چنان بر او می گرید که محاسنش تر می شود و اشک بر سینه مبارکش می ریزد. آن گاه که مادرش زهرا(س) قبل از ولادتش بر او محزون و غمگین می شود و برای میوه دلش اشک می ریزد.
در حالی که برادرش حسن(ع) در حالی که در اثر سمّ در بستر شهادت قرار گرفته، او را بغل می کند و با خبر دادن از مصائب روز عاشورا بر او گریه می کند.

و آن گاه که امام زمان(عج) خود را نوحه خوان همیشگی و گریه کننده هر شب و روز مصیبت های جد بزرگوارشان می داند و گریه کردن بر او را تا آن جا که به جای اشک، خون از دیده ببارد، وظیفه خود می داند.
از آن واقعه قرن ها می گذرد؛ اما شعله عشق حسینی هم چنان در دل ها فروزان است؛ چرا که به فرموده پیامبر(ص) «از شهادت حسین(ع) حرارتی در قلب های مؤمنان است که هرگز به سردی نمی گراید».

در حالی که امام سجاد(ع) عمری را با یاد کربلا می گذراند و هیچ آبی را جز با اشک ریزان بر مصائب پدر گرامی اش نمی نوشد.
در حالی که امام صادق و امام کاظم(ع) در ایام محرم غرق در ماتم و گریه می شوند و لبخند از لبانشان محو می گردد و خودشان روضه خوان جد غریبشان می شوند.
در حالی که امام رضا(ع) غمنامه خویش را در عزای جد بزرگوارشان می سراید و یادآوری روز عاشورا را مایه مجروح گشتن پلک ها و ریزان شدن سیل اشک های خود می شمارد.
و آن گاه که امام زمان(عج) خود را نوحه خوان همیشگی و گریه کننده هر شب و روز مصیبت های جد بزرگوارشان می داند و گریه کردن بر او را تا آن جا که به جای اشک، خون از دیده ببارد، وظیفه خود می داند.
از آن واقعه قرن ها می گذرد؛ اما شعله عشق حسینی هم چنان در دل ها فروزان است؛ چرا که به فرموده پیامبر(ص) «از شهادت حسین(ع) حرارتی در قلب های مؤمنان است که هرگز به سردی نمی گراید».
آری! این عشق و شور حسینی که هرساله با آمدن محرم به اوج خود می رسد، ودیعه ای است از سوی خداوند در دل های مؤمنان.

حمزه کریم خانی

جلسه انجمن اولیاء و مربیان

عید بزرگ خدا بر همه محبان و عاشقان ولایت مبارک باد

فرشته ها در عید غدیر چه می کنند؟

فرشته ها در عید غدیر چه می کنند؟

من در روز عید لباس نو می پوشم

کوچه ، محله و مدرسه را تزیین می کنم

به دیدن سادات می روم

با یکی از هم کلاسیها و یا دوستانم پیمان برادری می بندم

برای سلامتی امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)دعا می کنم و آرزو می کنم
حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)در روز عید غدیر ظهور کند

یک شعر یا یک حدیث در مورد حضرت علی(علیه السلام)حفظ می کنم
پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم)فرمودند:
هر کس علی(علیه السلام) را دوست داشته باشد مومن است
در روز عید غدیر
بر ما علی شد امیر
امیر مومنین است
امام اولین است

به دیدار اقوام ، آشنایان و دوستان می روم و عید را به آنها تبریک می گویم

از بزرگتر ها عیدی میگیرم و به کوچکترها عیدی می دهم

این عید را به چهارده معصوم(علیهم السلام)تبریک می گویم

و از خوشحالی به بالا می پرم و خدا را شکر می کنم که مرا از دوستاران حضرت علی(علیه السلام)قرار داده است


برای دریافت تصاویر جهت رنگ آمیزی اینجا کلیک کنید.

دانلود کتاب

سیزدهم آبان ماه سالروز مبارزه با استکبار جهانی را گرامی می داریم .

باسمه تعالی

سیزدهم آبان ماه سالروز مبارزه با استکبار جهانی را گرامی می داریم .

در میان نهضت ها، هر گاه دو نیروی علم وایمان از یکدیگر جدا افتاده اند یا پیشگامان نهضت در یکی از این دو جنبه دچار ضعف بوده اند، آن نهضت نتوانسته است به اهداف خود برسد. در این میان، توفیق حقیقی برای کسانی بوده که از هر دو چشمه فیض بهره مند بوده اند. انقلاب اسلامی ایران که به رهبری امام خمینی رحمه الله ـ آن پیر مرادی که از هر دو بال علم و ایمان بهره مند بود ـ پیروز شد، بزرگ ترین گواه این مدعاست. روز دانش آموز نیز نمادی از قیام دانش آموزانی است که به سلاح ایمان مسلح بودند.

مجتمع آموزشی ج .ا .ایران در کویته به مناسبت سیزدهم آبانماه سالروز مبارزه با استکبار جهانی و روز دانش آموز و سالروز تبعید حضرت امام (ره) برنامه هایی را در سطح مدارس تحت پوشش برگزار نمود .

مراسم سیزده آبان در مجتمع آموزشی ج .ا .ایران به روایت تصویر :

السلام علیک یا جوادالائمه

 

غروب، در نفس گرم تو آرمیده است ای آسمان‏نشین! به زلالی آینه‏هایی که در غربت، به کام سنگ در می‏آیند! من در عجبم تو ای بغداد! چگونه تاوان این گناه را خواهی داد که آسمانِ غرق در اندوه، تو را نفرین می‏کند و کوچه‏های زخم دیده، بی‏لیاقتی تو را قهقهه می‏زنند.
مظلوم من! دل کدامین یاسمین، از غربتت به درد آمد که این‏چنین، به خاکیان پشت کردی و آسمان نشینی را پیشه؟ یاسین من! مفسران نگاهت، قاصدک‏های پژمرده در باغ هستی‏اند.
ای ستودنی! مدینه‏ی فاضله‏ی چشم‏هایت را، جایگاهی است والا. ... و من، مدینه را، این غربت همیشه جاری را، در اندوهی مطلق، به فرزندت علی می‏سپارم. اکنون دستان آسمان چتری می‏شود که صبح را ارزانی بهشت کند و آسمان، این بلند همیشه، غربت تو را در خون خواهد گریست و در ماتم تو، قرن‏ها بر زمین، این خاکی ناشایست، خیره خواهد ماند.
ای دست‏هایت به نور بهشتی آغشته و آیه آیه رحمن در خونت جاری! چگونه می‏شود غربتت را در واژه‏ها به تصویر کشید؟ چگونه شامگاهان، در غربتت اشک بریزم؟ «ام‏الفضل»، در حریم تو یک زن بود و آسیه در خانه‏ی فرعون، زنی دیگر. کدامین زخمت را بسرایم ای ستاره‏ی فروزان بهشتی!
آسمان نشین من! تو نیستی امّا ...
اکرم‏السادات هاشمی‏پور

مناسبت روز

اعدام شلمغاني كذاب در عصر غيبت صغري در سال 322 هجري قمري

در ايام غيبت صغري، به خاطر عدم دسترسي مستقيم شيعيان با امامشان حضرت حجه بن الحسن العسكري(ع)، عده اي از منحرفان و كژانديشان در صدد انحراف مردم ساده و كم بنيه برآمده و با ترفندهاي گوناگون از احساسات آنان بهرهايي يافته و به فتنه گري پرداختند.

افرادي چون ابومحمد شريعي، محمد بن نصير نميري، احمد بن هلال كرخي، محمد بن علي بلالي و محمد بن علي شلمغاني، از آناني بودند كه با ادعاهاي واهي و دروغين و غلو كردن درباره امامان معصوم(ع) و نسبت دادن مقام الوهيت به آنان و ايجاد ترديد و شبهه در ميان شيعيان، آسيب هاي فراواني به پيراون مكتب اهل بيت(ع) وارد ساختند.

ابوجعفر محمد بن علي شلمغاني، معروف به "ابن أبي عزاقر"، معروفترين آنان بود. وي از اهالي "شلمغان"، واقع در ناحيه "واسط" در بخش جنوبي عراق بود و يكي از نويسندگان و علماي مذهب شيعه در ايام غيبت صغري به شمار مي آمد و به خاطر نزديكي به ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي، نايب سوم امام زمان(ع) و معرفي شلمغاني توسط وي در ميان طايفه "بني بسطام"، مقام والايي يافته بود و كتاب هاي متعددي، مانند: البرهان و التوحيد، البدا و المشيه، نظم القرآن، الامامه، التسليم، الأنوار، المعارف، الايضاح، المباهله، التكليف، ماهيه العصمه و غيرها به رشته تحرير درآورد و روايات فراواني درباره امامان معصوم(ع) و احكام فقهي شيعه نقل كرد. ولي به تدريج در كمند خودخواهي، غرور و نخوت گرفتار آمد و پيروي شيطان رجيم را پيشه خود كرد و آرا و عقايد باطل را در نوشته ها و گفته هاي خود وارد ساخت و پيروان و مريدان خويش را به انحراف و كژانديشي سوق داد.

وي به خاطر مقبول و مشروع جلوه دادن افكار شيطاني خويش، هر چيزي را بيان مي كرد، به حسين بن روح نوبختي نسبت مي داد و از قول وي منتشر مي نمود و بدين جهت، اهالي بسطام و ساير پيروانش از او مي پذيرفتند و جزءِ عقايد ديني خويش مي پنداشتند.

شلمغاني، به دروغ، ادعاي نيابت امام زمان(ع) نمود و مي گفت، كه روح خدا در جسم او حلول كرد و خود را "روح القدس" مي ناميد و براي پيروانش كتابي بنام "الحاسه السادسه" [حس ششم] تأليف كرد و در آن به برداشته شدن شريعت و مباح بودن لواط تصريح نمود.

هم چنين مدعي الوهيت شد و مي گفت، كه مردگان را زنده مي كند و قائل به تناسخ ارواح و حلول آن ها شد.

شيخ ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي، به عنوان نايب منصوص و منصوب امام زمان(ع)، در برابر انحرافات و كفرگويي هاي اين مرتد مردم فريب، احساس مسئوليت سنگيني مي نمود و بدين جهت در مقابل وي، عكس العمل نشان داد و پندارهاي وي را باطل اعلام كرد و چون نتيجه اي از اين نگرفت، كلاً وي را طرد و شيعيان را از پيروي و نزديكي وي بر حذر داشت. تا اين كه توقيعي ازناحيه مقدسه بيرون آمد و با صراحت تمام، وي را مورد لعن و نفرين قرار داد. در اين توقيع مقدس، امام زمان(ع) از شلمغاني، با اين عبارت ياد كرد: المخذول الضال المضل، المعروف بالعزا قري لعنه الله …

از آن پس، حسين بن روح نوبختي به تمام بزرگان، مبلغان و دانشمندان شيعه اعلام كرد، كه از شلمغاني برائت بجويند و وي را مورد لعن و نفرين قرار دهند.

راضي بالله [بيستمين خليفه عباسي] كه از ناخرسندي علما و فقهاي شيعه و اهل سنت نسبت به افكار شرك آلود شلمغاني با خبر بود و از اين جهت، تحت فشار آنان قرار داشت، دستور دستگيري و اعدام وي را صادر كرد.

سرانجام، شلمغاني را به همراه ابراهيم بن ابي عون به دار آويزان و دست و پاي آن دو را قطع كرده و به سزاي كردارشان رسانيدند و سپس جنازه آنان را سوزانيده و خاكسترشان را در رود دجله ريختند.

شيخ طوسي(ره) اين واقعه را در روز 29 ذي قعده سال 322 قمري ذكر كرد ولي برخي از مورخان، آن را در اول ذي قعده و برخي ديگر در دوم ذي قعده سال 322 قمري بيان نموده اند.

درگذشت «محمدبن علي جَبَلي» در سال439هجري قمري

«محمدبن علي جَبَلي» اديب و شاعر در سال439هجري قمري بدرود حيات گفت. كنيه او اَبُوالخَطّاب و شهرتش جبلي بود. جبلي بسيارزيبا شعرمي‎سرود و اشعارش لطافت خاصي داشت. همچنين روايتها و احاديث نقل شده ازاو بسيارفصيح و روشن است چندانكه خطيب بغدادي ازوي استماع حديث كرده است. خطيب بغدادي قصيده‎اي مشتمل بر22بيت ازاَبُوالعَلاء مَعَّري نقل كرده كه وي آن را درمدح جبلي سروده است.