شخصى به نام (( مِدعَم )) از خدمتکاران پیامبر صلى الله علیه و آله بود. در یکى از جنگها همراه پیامبر صلى الله علیه و آله به جبهه حرکت کرد، او شترى را که بار آن اثاث و وسائل جنگ بود به جبهه آورد و در آنجا کنار سپاه اسلام توقف کرد تا بار پشت شتر بگیرد. در این هنگام از ناحیه دشمن هدف تیر قرار گرفت و همان دم بر زمین در غلطید و به شهادت رسید.
پیامبر و اصحاب به بالین او آمدند، همه اصحاب با شور و احساسات مى گفتند:
هنیئا له الجنه : (( بهشت بر او گوارا باد. ))
خوشا به حال او، نخستین شهید این جبهه شد، خونش مظلومانه ریخت ، روحش به شاخسار جنان پرواز کرد...
ولى آنها دیدند، پیامبر صلى الله علیه و آله چنین سخنانى نمى گوید و به عکس خشمگین است و آن گونه که باید به شهید توجه شود، بى اعتنا است (با توجه به اینکه خشم پیامبر علیه السلام مانند خشم سایر مردم نیست ، حتما حکمتى دارد) ناگهان دیدند پیامبر صلى الله علیه و آله در برابر تصور آنها فرمود:
کلا والذى نفس محمد بیده ان شملته الان لتحترق علیه فى النار، کان غلها من فیى المسلمین یوم خیبر:
نه ، هرگز، سوگند به خداوندى که جان محمد در دست او است : روپوش او هم اکنون او را در میان آتش شعله ور خود مى سوزاند، به خاطر اینکه او آن روپوش را در روز فتح خیبر از بیت المال مسلمانان (بدون اجازه رهبر و مقررات ) از روى خیانت برداشته است ، و آن روپوش را هم اکنون پوشیده است .
یکى از مسلمانان هنگامى که این سخن را شنید، فهمید که خیانت به بیت المال کیفر سختى دارد. تحت تاثیر سخت قرار گرفت و به رسول خدا صلى الله علیه و آله عرض کرد: (( من دو عدد بند کفش را، بر خلاف مقررات ، از بیت المال برداشته ام آیا همین مقدار نیز بازخواست و کیفر دارد؟! ))
پیامبر صلى الله علیه و آله در پاسخ فرمود:
یعد لک مثلهما من النار:
((آرى به اندازه همین مقدار، براى تو از آتش دوزخ فراهم شده است .))
ابن حادثه که کشف گوشه اى از عالم برزخ ، در برابر چشم پیامبر صلى الله علیه و آله است ، بیانگر آن است که هر گونه حیف و میل بیت المال ، و استفاده نابجا از آن ، گناه بزرگى به شمار آمده و داراى کیفر سخت است .
بنابراین استفاده شخصى از ماشین ، تلفن ، و سایر امکانات دولتى و ادارى ، و آنچه بر خلاف مقررات قانونى است ، یک نوع خیانت به بیت المال است روایت فوق ، هشدارى کوبنده در مورد افرادى است که رعایت حفظ بیت المال را نمى کنند.
پیامبر و اصحاب به بالین او آمدند، همه اصحاب با شور و احساسات مى گفتند:
هنیئا له الجنه : (( بهشت بر او گوارا باد. ))
خوشا به حال او، نخستین شهید این جبهه شد، خونش مظلومانه ریخت ، روحش به شاخسار جنان پرواز کرد...
ولى آنها دیدند، پیامبر صلى الله علیه و آله چنین سخنانى نمى گوید و به عکس خشمگین است و آن گونه که باید به شهید توجه شود، بى اعتنا است (با توجه به اینکه خشم پیامبر علیه السلام مانند خشم سایر مردم نیست ، حتما حکمتى دارد) ناگهان دیدند پیامبر صلى الله علیه و آله در برابر تصور آنها فرمود:
کلا والذى نفس محمد بیده ان شملته الان لتحترق علیه فى النار، کان غلها من فیى المسلمین یوم خیبر:
نه ، هرگز، سوگند به خداوندى که جان محمد در دست او است : روپوش او هم اکنون او را در میان آتش شعله ور خود مى سوزاند، به خاطر اینکه او آن روپوش را در روز فتح خیبر از بیت المال مسلمانان (بدون اجازه رهبر و مقررات ) از روى خیانت برداشته است ، و آن روپوش را هم اکنون پوشیده است .
یکى از مسلمانان هنگامى که این سخن را شنید، فهمید که خیانت به بیت المال کیفر سختى دارد. تحت تاثیر سخت قرار گرفت و به رسول خدا صلى الله علیه و آله عرض کرد: (( من دو عدد بند کفش را، بر خلاف مقررات ، از بیت المال برداشته ام آیا همین مقدار نیز بازخواست و کیفر دارد؟! ))
پیامبر صلى الله علیه و آله در پاسخ فرمود:
یعد لک مثلهما من النار:
((آرى به اندازه همین مقدار، براى تو از آتش دوزخ فراهم شده است .))
ابن حادثه که کشف گوشه اى از عالم برزخ ، در برابر چشم پیامبر صلى الله علیه و آله است ، بیانگر آن است که هر گونه حیف و میل بیت المال ، و استفاده نابجا از آن ، گناه بزرگى به شمار آمده و داراى کیفر سخت است .
بنابراین استفاده شخصى از ماشین ، تلفن ، و سایر امکانات دولتى و ادارى ، و آنچه بر خلاف مقررات قانونى است ، یک نوع خیانت به بیت المال است روایت فوق ، هشدارى کوبنده در مورد افرادى است که رعایت حفظ بیت المال را نمى کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر